| روش‌های نوین تدریس زبان عربی: تحلیل و مقایسه رویکردهای استقرایی و قیاسی |
| کد مقاله : 1117-4ARCONF (R1) |
| نویسندگان |
|
محمد کلاشی1، سعد جابریانی *2 1گروه آموزش زبان و ادبیات عربی، دانشگاه فرهنگیان، صندوق پستی ۱۴۶۶۵/۸۸۹، تهران، ایران 2استادیار گروه آموزش زبان و ادبیات عربی، دانشگاه فرهنگیان، صندوق پستی 889 - 14665، تهران، ایران |
| چکیده مقاله |
| زبان عربی به دلیل وسعت دامنه واژه‌ها، یکی از غنی‌ترین زبان‌های جهان است. پدیده تنوع‌پذیری واژگان، ویژگی منحصر به فرد این زبان است که آن را از سایر زبان‌ها متمایز می‌سازد و سلاست و روانی خارق‌العاده‌ای را در آن ایجاد کرده است. بنابراین، تدریس این زبان امری ساده نیست و مدرس آن باید تجربه کافی و اطلاع کامل از شیوه‌های آموزش داشته باشد. بی شک روش و سبک تدریسی که همراه با تغییرات زمان وشرایط مکان و محیط تغییر کرده و با آن‌ها سازگار باشد، بهترین روش تدریس زبان عربی است. این روش متکامل و پویا، باید جامع چهار مهارت زبان عربی و فروع آن‌ها درآنِ واحد و همزمان باشد. این پژوهش با بهره‌گیری از روش توصیفی تحلیلی، به دنبال شناسایی روش‌های نوین و مؤثر در تدریس زبان عربی و مقایسه روش‌های استقرایی و قیاسی است. در نظام آموزشی ما، هنوز روش تدریس قیاسی رویکرد غالب است و با توجه به شواهد و نتایج به‌دست‌آمده، استفاده از این روش به یادگیری عمیق منجر نمی‌شود. اما یادگیری به شیوه استقرایی یکی از رویکردهای نوین و فعال تدریس است که می‌تواند پاسخ‌گوی بسیاری از مشکلات و معضلات یادگیری زبان عربی باشد. |
| کلیدواژه ها |
| آموزش زبان عربی، روش استقرایی، روش قیاسی، روش متون پیوسته، روش گفتگو ومجادله، فنون تدریس، مهارت‌ها. |
| وضعیت: پذیرفته شده |
